جواب MRI آمد. خطر آن بیماری از سرم گذشت. متشکرم از تمامی کسانی که در این مدت خبرم را می‌گرفتند. بعد از این همه سال وبلاگی بودن، همین چیزهاست که می‌تواند خوشحالم کند.
دکترها اشتباه می‌کردند، آن برآمدگی تومور نبود. گویا در فوتبال حسابی خدمت تاندون بالایی پایم رسیده‌ام و بعد از پارگی‌ها و جوش خوردن‌ها چنین ورم بزرگی را شکل داده. قبلاً یک مچ دست هم در فوتبال شکانده بودم. دیگر فوتبال را کنار می‌گذارم، از ترم بعد احتمالا بروم به باشگاه والیبال دانشگاه.
اخیراً پست‌های پربحث وبلاگ زیاد شده. یاد سال‌های قدیم وبلاگ افتادم که همش بحث بودن و پست اندر پست در نقد هم‌دیگر. کسی اما پستی در نقد من منتشر نکرد، دوست‌تر داشتم که بحث شکل می‌گرفت. حالا اما می‌خواهم آرامش را به این وبلاگ برگردانم. خدمت شما، یکی از آرامش‌بخش‌ترین پیانوهایی که شنیده‌ام. از ده سال پیش تا حالا گوشش می‌کنم.
بشنویم Thanksgiving(شکرگزاری) از George Winston
دریافت حجم: 3.77 مگابایت