پست قبل رو پاک کردم. مشکلات من بهتره در قلمرو خودشون بمونن. دوست ندارم برای تخلیهٔ خودم فضایی فراتر از محدودهٔ این مشکلات رو تلخ کنم، شاید خواننده‌ای برای یک قلم شادی مجازی هست که به این وبلاگ می‌آد.
دهانتون رو با این آهنگ ایتالیایی شیرین کنید. Quando una stella muore(هنگامی که یک ستاره می‌میرد) از Giorgia
دریافت
حجم: 4.65 مگابایت
کشته‌شده از یک امتحان دیگر برگشتم، دراز کشیدم و آن نوش‌دارو را از طبقه سوم یک جاکفشی که به عنوان کمد استفاده می‌کنم درآوردم. احتمالاً شما آن را به اسم هندزفری می‌شناسید. نمی‌دانم چه استفاده‌‌هایی از آن می‌کنید اما برای من که حکم آرامش بعد از طوفان را داشت.
روی این موسیقی قفل شده‌بودم که تصمیم گرفتم به اشتراک بذارمش. امیدوارم شما هم دوست داشته باشید.
بشنویم The Moment(لحظه) از Kenny G.
دریافت
حجم: 6.2 مگابایت
گونگادین، جزء معدود نویسنده‌گانیست که کتابشان را راحت‌تر از سرگذشت خودشان می‌توان باور کرد؛ شاید هم تنها نویسنده باشد. حتی هنوز هم بعضی‌ها باورشان نمی‌شود که فردی روستایی و درس‌ناخوانده روی کاغذهای باطله، کتابی به زبان انگلیسی بنویسد که به پرفروش‌ترین کتاب سال انگلستان تبدیل شود. و آن فرد نه از انگلستان، بلکه از روستایی از لرستان ایران باشد که حتی خط فارسی را هم به تنهایی یاد گرفته. کتابی که نامش حقیقتی تلخ را بیان می‌کند: «بهشتی برای گونگادین نیست»
اگر نمی‌شناسیدش بگذارید تا اولین نفر باشم که برایتان تعریف می‌کند…
دیروز دوستی در یک نظر خصوصی خواسته بود تا «طبق روال همیشه» یک موسیقی بی‌کلام آرامش‌بخش معرفی کنم. و خوب، چشم.
حقیقتش رو بگم هر وقت که صوتی قرار می‌دم با حال من در اون زمان گره خورده! نمی‌شه این دو رو از هم جدا کرد انگار که هر دو معرف یک‌دیگرن. اما حالا باید صوتی رو می‌ذاشتم که از نظر احساسی رابطه‌ای با حال من نداشت. کار سختی بود و در نهایت یک موسیقی آرامش‌بخش یا relaxing رو انتخاب کردم که نه نام هنرمند اثر رو می‌دونم و نه نام واقعی کار رو، حتی مطمئن نیستم که نام خاصی داشته باشه! تنها چندسال قبل از کانال یوتوب relaxdaily برداشته بودمش.
تقدیم به آن دوست وبلاگی(امیدوارم که راضی باشن) relaxdaily N°025(ریلکس‌دیلی شماره 25) از هنرمندی شناخته‌نشده.
دریافت
حجم: 6.43 مگابایت
حتی بعد هشت‌سال هنوز یک وبلاگ‌نویس نشدم! من بیشتر یک وبلاگ‌خوان بودم تا یک وبلاگ‌نویس. در همه حال این طور بوده! چه زمانی که جز چند کودک بلاگ‌فا کسی وبلاگم را نمی‌دید و چه زمانی که روزانه هزار بازدید داشتم و چه حالا؛ بسیار کمتر از آن چه می‌نوشتم و می‌نویسم، می‌خواندم و می‌خوانم. نوشتن هیچ‌گاه آن طور که باید لذت نداده و اگر هم داده، آن لذتی که در خواندن بود، نبود. پشیمان هم نیستم! چون خواندن جز لذت چیزی دارد که در نوشتن نیست، تجربه.
سرانجام خواندن دیدگاه‌های مختلف، لمس کردن آن‌هاست. اما هیچ‌گاه نمی‌توان آن‌ها را درک کرد! اگر هم درکی باشد؛ چیزی نیست جز نمونهٔ خفیفی از آن چه نگارنده از آن درک دارد. بنابراین؛ هر نقدی که هست، سر نتیجه‌ایست که از لمس کردن آن دیدگاه‌ها گرفته‌ام؛ نه درک کردنشان.
چند روز پیش در فهرست وبلاگ‌های به‌روز شده راهم به وبلاگی باز شد. خواننده‌اش نبودم اما وبلاگ را از قبل می‌شناختم. به قسمت «تماس با من» وبلاگ رفتم تا ببینم که هنوز آن جمله سر جایش هست یا نه؛ نبود و جایش را به متنی جدید داده بود، بعد از علامت به‌علاوه.
بگذارید داستان این به‌علاوه را از دید خودم تعریف کنم.
دیروز متوجه شدم که سری بازی‌های Cube Escape یک قسمت جدید به اسم The Cave رو منتشر کرده و بعد حدود چهار ساعت بازی این قسمت هم تمام شد. می‌تونم بگم به اندازه بقیه قسمت‌های این مجموعه برام جذاب نبود اما باز هم از خیلی از بازی‌های هم سبک خودش جذاب‌تره!
Cube Escape یک سری بازی فکری از کمپانی Rusty Lake هست که تا حالا نه قسمت ازش منتشر شده و در سبک خودش بسیار موفق بوده.
دریاچه روستی یک دریاچه اسرارآمیز و سورئال هست که هر اتفاقی ممکنه بعد از اتفاق‌های عجیب دیگه بیوفته. شما هر بار به وسیله یک مکعب عجیب به دنیای روستی برده می‌شین و به کمک همون مکعب هم باید از اون جا فرار کنین. اما شما اختیاری در مورد شخصیت خودتون ندارین! در واقع این «شما» نیستین که به جایی برده می‌شه بلکه نقش اول داستان، مردی هست که هر بار خاطراتش رو به شکل کدری در دنیای روستی مرور می‌کنه و بیشتر این خاطرات رو زنی تشکیل می‌ده که گویی از دنیا رفته.
سبک این بازی معماییِ کلیک و نشانه(point and click) هست. اگر تا به حال این سبک رو بازی نکردین شاید این بازی برای شما خیلی سخت باشه و بهتره از بازی‌های ساده‌تری مثل شهر موس شروع کنین. برای اون دسته از افرادی که عاشق بازی‌های فکری هستن خطر معتاد شدن رو اعلام می‌کنم و به خیلی‌ها هم که شاید از این سبک بازی و کلا بازی‌های معمایی و فکری خوششون نیاد بگم که این بازی به هیچ عنوان برای شما جذاب نیست!
شما می‌تونین این سری رو در سایت Cube Escape پیدا کنین. قسمت مورد علاقهٔ من Case 23 هست اما اگر برای اولین بار می‌خواهین بازی کنین پیشنهاد می‌کنم که از اول شروع کنین چون بعضی وقتا پیوستگی داستان توش دیده می‌شه.
بعد از چندین حادثه‌ای که پیش آمد و صورت مردمی از قشر بی‌رنگ، در آن قرمز شد. فقط به سرخ شدن صورت طبیعت فکر می‌کردم…
این حوادث از هر ارتفاعی که بود! از گسستن ساختمانی بلند یا مسدود شدن معدنی عمیق، مرا به یک نقطه می‌برد. به پوشه‌ای که در آن نوایی بود که نوازنده‌ای گرچه برای حادثه‌ای متفاوت! اما برای سوگی یکسان نواخته‌بود.
مرثیه‌ای برای تمام جنایات طوفان‌ها، زلزله‌ها، ریزش ساختمان‌ها، آتش‌‌فشان‌ها و تمام معدن‌ها. مرثیه‌ای برای آن قسمت از چهره طبیعت که دل ما را شاد نمی‌کند. مرثیه‌ای برای آن‌چه دیروز اتفاق افتاد. مرثیه‌ای برای حال امروز من.
بشنویم Elegy for the victims of the earthquake and tsunami(مرثیه‌ای برای قربانیان زلزله و تسونامی) از Nobuyuki Tsujii
دریافت
حجم: 5.19 مگابایت
وقتی در این هفته از فشار تکالیف و میان‌ترم‌های تمام ناشدنی دانشگاه خسته شده بودم با خودم فکر می‌کردم و می‌پرسیدم: «آخه برای چی؟ چرا؟ چرا نباید مثل یه آدم عادی زندگی کنم؟» و وقتی جواب راضی کننده‌ای برای این سوالم پیدا نمی‌کردم، تنها این آهنگ آرومم می‌کرد. آهنگی که ممتازترین نقاش در طرح کردن زندگی آشفته منه!
Koyaanisqatsi یک کلمه‌ٔ سرخ‌پوستی است به معنای «زندگی آشفته»؛ «زندگی پر هرج‌و‌مرج»؛ «زندگی خارج از تعادل» و انگار و انگار این کلمه را برای زندگی امروز من ساخته‌اند، همش درس و همش درس و همش درس
بشنویم، Koyaanisqatsi(زندگی آشفته) از Philip Glass
دریافت
حجم: 3.15 مگابایت
قبلاً در این پست معرفی کوچکی درباره‌ٔ این شعبده‌باز طول موج‌های صدا نوشته‌بودم
چند روز پیش ویکی‌پدیای فارسی ولادیمر استرزر رو هم درست کردم. خوش‌حال می‌شم اگر دوست داشید با گسترشش به ویکی‌فا و معرفی شدن این نوازنده تقریباً ناشناس کمک کنین :)
گوش کنیم. موسقی Tears(اشک‌ها) از Vladimir sterzer
دریافت
حجم: 3.94 مگابایت
