روزهای سختی را میگذرانم، چپ و راست به دنبال اندکی آرامشم. نمیدانم چه مرگم است که تا غم در خانه دلم را میزند میروم سراغ آهنگهای غمگین قدیمی تا با طعم نوستالژیکشان کامم را تلختر کنند. این نوستالژی هم چیز دردناکیست. هفدهساله که بودم این آهنگ را عاشقانه گوش میدادم، همان زمانها که هوادار موسیقی الکترونیک بودم. حالا تمام آن روزها گذشته، خانههای کوچک کوچههای ساری تبدیل به آپارتمان شدهاند و دیگر در مترو پارک دانشجو گم نخواهم شد و تهران دیگر شهر بزرگی نیست و بیستوپنج سالگی.
بشنویم Desert of sadness(بیابان اندوه) از DJ Dado
دریافت حجم: 3.33 مگابایت